Spółgłoski dzielą się na miękkie i twarde

Miękkie to takie, które podczas ich wymowy środkowa część języka unosi się do podniebienia.

Są to: bi, ć, di, dź, fi, gi, hi (chi), j, ki, li, mi, ń, pi, ś, ti, wi, ź.

Jak zaznaczamy miękkość spółgłoski?

Podczas pisania miękkość spółgłoski zaznaczamy za pomocą kreski nad literą np.: ćwikła, słoń albo za pomocą litery „i” np.: miara, wiadro.

Gdy spółgłoska miękka występuje przed samogłoską, to miękkość oznaczamy literą „i” np.: ciepło, kosiarka.

Twarde to takie, które podczas wymowy, środkowa część języka nie zbliża się do podniebienia.

Są to: b, c, cz, d, dz, dż, f, g, h, (ch), k, l, ł, m, n, p, r, s, sz, t, w, z, ż (rz).