JĘZYK POLSKI KLASA VII JAK PROWADZIĆ DYSKUSJĘ?

CZYM JEST DYSKUSJA?

Dyskusja to forma rozmowy lub wymiany poglądów, w której uczestnicy przedstawiają swoje argumenty i starają się przekonać innych do swojego punktu widzenia. W trakcie dyskusji ważne jest słuchanie i szanowanie opinii innych ludzi, nawet jeśli się z nimi nie zgadzamy.

 

Podczas dyskusji można poruszać różne tematy np. wydarzenia bieżące, problemy społeczne, czy tematy związane z nauką. Celem dyskusji może być wymiana informacji, rozwiązanie problemu, poszukiwanie najlepszego rozwiązania lub też po prostu zwiększenie wiedzy na dany temat.

 

W dyskusji ważne jest, aby wypowiadać się z szacunkiem do innych i słuchać ich opinii. Możemy zadawać pytania, wyjaśniać niejasności oraz zastanawiać się nad argumentami, które przedstawiają inni uczestnicy dyskusji. W ten sposób możemy lepiej zrozumieć perspektywę innych osób i rozwijać swoje umiejętności argumentowania.

 

Podczas dyskusji można wykorzystać różne strategie, takie jak przedstawianie faktów, przykładów, opinii ekspertów oraz logiczne rozumowanie. Dobrze jest także być otwartym na zmianę zdania, jeśli przekonamy się, że argumenty drugiej strony są przekonujące.

 

Dyskusje są ważne, ponieważ pozwalają nam rozwijać umiejętności komunikacyjne, logiczne myślenie i szacunek dla innych. Dzięki nim możemy lepiej zrozumieć różne perspektywy oraz rozwijać umiejętność wyrażania swoich myśli i argumentacji. Jest to umiejętność przydatna nie tylko w szkole, ale także w życiu codziennym.

CZYM SĄ KONTRARGUMENTY?

To argumenty skierowane przeciwko czyjemuś argumentowi.

JAK POWINNA WYGLĄDAĆ DYSKUSJA?

Podczas dyskusji należy:

– uważnie słuchać swojego rozmówcy i starać się zrozumieć jego rację;

– zawsze krytykować argumenty a nie tylko samą tezę;

– nie traktować swojego stanowiska osobiście, ponieważ dyskusja to rodzaj gry a nie bitwa;

– skoncentrować się na temacie nie dać się sprowokować.

NIEUCZCIWE CHWYTY STOSOWANE W DYSKUSJI

– Zmiana tematu sporu na taki, który nie odpowiada rozmówcy;

– zbytnie uogólnianie (ogólny wniosek wypowiedzi oponenta łatwiej skrytykować);

– nie odnoszenie się do tezy, lecz wykazywanie, że rozmówca zawsze się myli, więc i tym razem też tak jest;

– stosowanie pozornie prawdziwych argumentów, w których ukryty jest błąd logiczny;

– używanie argumentów odnoszący się bezpośrednio do oponenta (obrażanie, wyszydzanie, naśmiewanie się);

– wyprowadzenie rozmówcy z równowagi, wtedy łatwiej jest go zaatakować.