Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.
11 LISTOPADA
WIERSZ ODDAJE EMOCJE ZWIĄZANE Z HISTORIĄ I SIŁĄ DUCHA POLAKÓW.
Dziś flaga powiewa, jak biel i czerwień,
To Polska – nasz dom, nasz kraj, nasza ziemia.
W sercach nas cieszy wolności smak,
Choć kiedyś zabrano nam każdy szlak.
Pamiętaj, młody Polaku i Polko,
Jak z odwagą walczyli przodkowie niezmiennie,
By wolność odzyskać, zyskać nasz kraj,
W nim marzyć i tworzyć, w nim serce swe dać.
Dziś razem stoimy, choć lat wiele minęło,
Wspominamy przeszłość i to, co z niej zostało.
Byśmy zawsze pamiętali, w każdym dniu, każdej chwili,
O tych, co walczyli, o wolność, co nam przywrócili.
Więc świętujmy razem 11 listopada,
Bo Polska w wolności i jedności się składa!
POLSKA BEZ GRANIC
WIERSZ INSPIROWANY HISTORIĄ, W KTÓRYM ODDANA JEST ODWAGA I DUCH OPORU POLAKÓW PODCZAS OKUPACJI.
Był czas, gdy Polski nie było na mapach,
Gdy marzenia o wolności skrywała ciemna zapadła,
Sto dwadzieścia trzy lata – to długie lata były,
Lecz Polacy w sercach ojczyznę mieli wciąż żywą i silną.
Na tajnych lekcjach polskich uczono słów,
Z miłością szeptano historię ojców znów.
Każdy, kto mógł, nosił Polskę w spojrzeniu,
W pamięci, w modlitwie, w każdym marzeniu.
Aż nadszedł dzień, jedenasty listopada,
Polska powróciła, wolność znów włada.
Od morza po góry, od lasów po rzeki,
To nasz dom, nasza ziemia, i kraj pełen pięknej opieki.
Dziś z radością wspominamy tamte lata,
Gdy Polska bez granic, choć wtedy jej brakowało, wracała.
Pamiętajmy o tych, co wolność wywalczyli,
Byśmy dziś Polską żyli, byśmy dziś Polską byli.
PAMIĘĆ W CIENIU
WIERSZ ODDAJE SZACUNEK TYM, KTÓRZY RYZYKOWALI, BY PAMIĘĆ O WOLNEJ POLSCE NIE ZGINĘŁA,
NAWET W NAJGORSZYCH CZASACH.
Gdy ciemność spowiła nasz kraj w 1939 roku,
Gdy świętować jawnie nie było już w oku,
Polska cichutko, w sercach tliła się mała,
W każdym napisie, co na murach powstawał.
„Polska żyje!” – szeptano w tajemnicy,
„Polska walczy!” – pisały dłonie dzielnych licy,
Na chodnikach, w ogrodach, pośród murów szarych,
Rozwieszone słowa, że kraj nasz nie zmarł.
11 listopada, choć w ciszy ukryty,
W sercach płonął blaskiem, jak dawniej wyryty,
Białe i czerwone kwiaty na pomnikach się chwytały,
A w gazetach ukrytych słowa wolności krążyły małe.
Znak Polski Walczącej też pojawił się śmiało,
Dając nadzieję, że zwycięstwo będzie trwało.
Choć groziły represje, kary, ciężkie męczenia,
Pamięć o Niepodległości była wciąż silna i pełna natchnienia.
Dziś wspominamy tych, co w mroku trwali,
Co w ciszy, w tajemnicy nadzieję podtrzymywali,
By Polska powróciła w blasku i chwale,
Byśmy wolności bronili, dzielni i stali.