Ortografia – Zasady, które warto znać!
Ortografia to nieodłączny element poprawnego pisania, który sprawia, że nasze teksty są czytelne i zrozumiałe. Znajomość zasad pisowni pomaga unikać błędów i sprawia, że komunikacja jest bardziej precyzyjna.
Na tej stronie znajdziesz materiały, które w prosty i przejrzysty sposób wyjaśniają kluczowe reguły ortograficzne. Dzięki nim pisanie stanie się łatwiejsze, a Twoje teksty będą poprawne i estetyczne.
Poznaj zasady ortografii i pisz bez błędów! ✍️📖
"ó" i "u" w języku polskim
kiedy je stosujemy?
W języku polskim litery „ó” i „u” wymawia się tak samo, ale zapis ich zależy od określonych zasad ortograficznych. Nie można ich stosować zamiennie, dlatego warto znać reguły, które pomagają w poprawnym pisaniu wyrazów z tymi literami.
Litera „ó” jest często wynikiem historycznych zmian językowych i może się wymieniać na „o”, „a” lub „e” w innych formach wyrazu. Natomiast litera „u” występuje w wielu wyrazach, które nie podlegają wymianie i trzeba je po prostu zapamiętać.
KIEDY PISZEMY „Ó”?
– Gdy wymienia się na „o”, „e” lub „a” np.: wół – woły, niósł – niesie, powrót – powracać
– W wyrazach zakończonych na: „-ów”, „-ówka”, „-ówna” np.: młynarzówna, żarówka
Wyjątki to: wsuwka, skuwka, zasuwka
– W niektórych wyrazach, mimo, że nie wymienia się na „o”, „e”, „a” np.: mózg, góra, chór, ogórek
KIEDY PISZEMY „U”?
– w rzeczownikach zakończonych na: -unek, –us, – usz, – uch, – ura, -ulec np.: rebus, rysunek, kapelusz, natura, hamulec, racuch
– w czasownikach kończących się na: -uje, -uj np.: maluje, kopiuj
– na początku większości wyrazów i na ich końcu np.: ul, uśmiech, ubranie, teatru, słońcu
Wyjątki to: ósmy, ówczesny, ów, ówdzie
– w wyrazach, w których nie ma uzasadnienia pisownia „ó” np.: arbuz, cukier, kura, trudny
– w zdrobnieniach zakończonych wyrazów na: -uchny, -uni, -usi, -utki, – uchna, -unio, -unia, -uszek, -uszka, -uszko, -ulo, -ulek, -ula, -ulka, -uś, -usia np.: maluchny, tyciuni, serduszko, ojczulek, matula, mamusia, tatuś, kaczuszka, dziadunio, fartuszek, córuchna