Witaj w Strefie Nauczyciela!

To miejsce stworzyliśmy specjalnie dla Ciebie – nauczyciela edukacji przedszkolnej. Niezależnie od tego, czy pracujesz z maluszkami, czy ze starszakami, znajdziesz tu praktyczne wskazówki, gotowe materiały do pobrania i sprawdzone pomysły, które ułatwią Ci codzienną pracę.

Doskonale wiemy, że praca w przedszkolu to ciągłe poszukiwanie inspiracji i skutecznych rozwiązań. Czasem brakuje czasu na przygotowanie kreatywnych zajęć, a czasem stajesz przed wyzwaniem pedagogicznym, które wymaga szybkiego wsparcia. Chcemy pokazać, że nie jesteś sam/a ze swoimi dylematami i że są metody, które naprawdę działają.

🗣️ Po jednej stronie – jak rozmawiać i wspierać rodziców 3-latka

Trudne rozmowy z rodzicami 3-latka

To prawdopodobnie jeden z najbardziej stresujących, ale i najważniejszych obszarów Twojej pracy. Przychodzi moment, gdy musisz porozmawiać z rodzicem na temat, który nie jest miły – najczęściej dotyczy on trudnych zachowań dziecka.

Czujesz stres na samą myśl o takiej rozmowie? To normalne. Obawiasz się defensywnej reakcji, zrzucania winy lub zaprzeczania? To też się zdarza.

Ta sekcja jest po to, by dać Ci pewność siebie i konkretne, sprawdzone narzędzia. Pokażemy Ci, jak profesjonalnie przygotować się do takiej rozmowy i jak ją poprowadzić, by rodzic stał się Twoim sojusznikiem, a nie przeciwnikiem.

Skupimy się na gotowych scenariuszach: jak rozmawiać o tym, że dziecko gryzie lub bije, oraz co robić, gdy rodzic przyjmuje postawę obronną.

Dziecko gryzie/bije

Jak rozmawiać o tym z rodzicem?

To sytuacja stresująca dla wszystkich: dla Ciebie, dla rodzica dziecka poszkodowanego i dla rodzica dziecka, które przejawia trudne zachowanie. Rodzic dziecka, które np. gryzie, często czuje się zawstydzony lub przyjmuje postawę obronną („w domu tego nie robi!”). Twoim celem jest przeprowadzenie tej rozmowy tak, by rodzic stał się Twoim sojusznikiem w rozwiązaniu problemu, a nie wrogiem.

Najważniejsze zasady takiej rozmowy:

1. Nigdy nie rób tego „w drzwiach” To absolutna podstawa. Nigdy nie przekazuj takiej informacji w pośpiechu, w szatni, a zwłaszcza przy innych rodzicach lub przy dziecku. Poproś rodzica o krótką rozmowę indywidualną w dogodnym dla Was momencie, gdy będziecie sami.

2. Zacznij od faktów, nie od etykiet Nie zaczynaj od: „Państwa syn jest agresywny”. Zacznij od opisu konkretnej sytuacji, której byłaś świadkiem.

    • Przykład: „Chciałam z Panem porozmawiać o sytuacji, która zdarzyła się dziś na dywanie. Staś budował wieżę, Piotruś podbiegł i ją zburzył. Zanim zdążyłam zareagować, Staś ugryzł Piotrka w rękę.”

3. Wyjaśnij kontekst rozwojowy (To uspokaja!) Rodzice 3-latków często nie wiedzą, że takie zachowania, choć niepożądane, są elementem niedojrzałości układu nerwowego. Powiedz rodzicowi:

    • „W tym wieku dzieci często nie radzą sobie jeszcze z silnymi emocjami, takimi jak złość czy frustracja. Nie potrafią powiedzieć 'jestem zły’, więc reagują ciałem – gryzą, biją, popychają. To ich prymitywny sposób komunikacji.”

4. Pokaż, że działasz (Ty masz plan) Rodzic musi usłyszeć, że panujesz nad sytuacją i masz plan.

    • Przykład: „Obserwuję Stasia bardzo uważnie. Widzę, że takie sytuacje zdarzają się najczęściej, gdy jest zmęczony lub gdy ktoś narusza jego przestrzeń. Z naszej strony w przedszkolu pracujemy nad tym, by uprzedzać takie momenty i uczymy go mówić 'STOP’ lub prosić o pomoc panią. Ale potrzebuję też Państwa wsparcia.”

5. Zakończ wspólnym frontem i zadaniem dla rodzica Zaproponuj konkretne, małe działanie po stronie domu.

    • Przykład: „Proszę, żeby Państwo w domu też dużo rozmawiali o tym, że rączki służą do głaskania, a ząbki do gryzienia jedzenia. Gdyby zobaczyli Państwo podobną sytuację w domu, proszę zareagować tak samo jak my – stanowczo, ale krótko: 'Nie wolno gryźć. Gryzienie boli’.”

Co robić, gdy rodzic się broni lub obwinia przedszkole?

Rodzic się broni? Nie szukaj winy, buduj wspólny front

Może się zdarzyć, że rodzic zareaguje złością („To niemożliwe, pewnie go prowokują!”, „W domu jest aniołkiem!”). Zachowaj absolutny spokój. Nie daj się wciągnąć w dyskusję o winie.

Powiedz spokojnie: „Rozumiem Pani/Pana zaskoczenie. Nie zaprosiłam Pani/Pana po to, by szukać winnych. Zaprosiłam Panią/Pana jako eksperta od swojego dziecka, bo moim celem jest mu pomóc. W przedszkolu widzimy taki problem i musimy go wspólnie rozwiązać dla dobra Stasia i całej grupy. Proszę mi zaufać, że działamy tu w jednej drużynie.”